امراله فرهادی آغازگر مراسم افتتاحیه بود. او پس از یادآوری آذر ۱۳۸۴ و شرایط روحی خوب مرتضی ممیز، تلاش انوشیروان ممیز و خانوادهاش را برای برگزاری برنامههای ده سال گذشته قابل تقدیر دانست. فرهادی از مهمانان این مدت نام برد و گفت: «در این ده سال شاهد حضور طراحان گرافیکی از هلند، فرانسه، سوییس، ایتالیا، ترکیه و فنلاند بودیم و امسال هم میزبان میشل بووه از فرانسه هستیم.»
در ادامه انوشیروان ممیز از تمام کسانی که برای برگزاری برنامه یاریش کردهاند، تشکر کرد. او درباره انتخاب میشل بووه به جایگاه او اشاره کرد و گفت بووه یکی از بهترین طراحانگرافیک فعلی جهان است. ممیز، خانه هنرمندان را یار دوازدهم تیم برگزاری بزرگداشت در این چند سال عنوان کرد.
سپس رجبیمعمار-مدیر عامل خانه هنرمندان ایران- به نقش مرتضی ممیز در گرافیک نوین ایران و نیز شکلگیری خانه هنرمندان تاکید کرد و گفت ما کلیددار این خانه هستیم و امیدواریم بتوانیم فرصتهایی در اختیار هنرمندان قرار دهیم.
سخنران بعدی جمال اویشو –رایزن فرهنگی سفارت فرانسه در ایران- احترام و همدردی خودش و سفیر فرانسه را به بنیاد ممیز و حاضران برنامه اعلام کرد. اویشو، حضور جمعیت را نشانه وفاداری ایرانیان به هنرمندان و ادای دین آنها به ممیز دانست.
سیفالله صمدیان پس از پخش فیلم کوتاهش، ممیز را یکی از ۲-۳ نفر مهم زندگی خود یاد کرد. صمدیان با اشاره به سروده نیما که «یاد بعضی نفرات روشنم میدارد»، گفت: «ممیز یکی از معدود کسانی بود که میتوانم دربارهاش بگویم بهتنهایی، نفرات بود.»
مجید عباسی آخرین سخنران مراسم افتتاحیه بود که ضمن پخش فیلم کوتاهی درباره «پیر برنارد»، از چگونگی آشنایی و ملاقاتهای خودش با او گفت. عباسی متنی با عنوان «خداحافظ رفیق شورشی» خواند که خلاصهای از پایهگذاری گروه گراپوس و روش کار برنارد و همکارانش در طول ۲۰ سال بود.
در پایان میشل بووه – مهمان ویژه برنامه- از اولین سفرش به ایران ابراز خوشحالی و تاکید کرد به دلیل حضور یک همکار ایرانی در دفتر کارش، هر روز درباره ایران میشنود. پس از نمایش تعدادی از پوسترهای بووه همراه توضیحات تکمیلی خود هنرمند، نمایشگاه آثار مرتضی ممیز و میشل بووه افتتاح شد.